حق مالی صاحب یا صاحبان سرمایه یک موسسه نسبت به دارایی های آن سرمآیه نامیده می شود،در هر زمان از کسر کردن بدهیهای یک موسسه از کل دارایی های آن بدست می آید.

در شرکت های سهامی به جای اصطلاح سرمآیه از اصطلاح حق مالی صاحبان سهام استفاده می شود.

برخی از مولفان حسابداری، در این مورد،اصطلاح حقوق صاحبان سهام را به کار برده اند.

حق مالی صاحب یا صاحبان سرمایه

• • سرمایه گذاری آنان در یک موسسه 
  • سرمآیه گذاری نقد و انتقال سایر دارایی ها ناشی می شود :
  • بر اثر سود خالص موسسه افزایش
• و بر اثر زیان و برداشت صاحبان سرمایه از
• وجوه نقد و سایر دارایی های موسسه کاهش می یابد
• سرمآیه در قسمت بستانکار حساب سرمایه ثبت می شود.

سرمایه گذاری مجدد

1. سرمآیه گذاری مجدد به معنای آن است که صاحب موسسه با آوردن پول یا مال دیگری، دارایی موسسه متعلق به خود را افزایش دهد.
2. سرمآیه گذاری مجدد، دارایی یک موسسه را افزایش می دهد.
3. در مقابل ، در طرف دیگر معادله حسابداری، سرمایه افزایش می یابد .
4. بدین ترتیب ، توازن معادله حسابداری برقرار می ماند.
5. سرمآیه گذاری مجدد ، حساب دارایی و حساب سرمایه را افزایش می دهد
6. حساب بدهی را تغییری نمی دهد.
7. این حساب ، در حساب سرمآیه بستانکار می شود و آن را افزایش می دهد.
8. سرمآیه گذاری مجدد، حساب سرمآیه را افزایش و برداشت آن را کاهش می دهد.

آورده نقدی

صاحب موسسه با آوردن پول ، دارایی موسسه متعلق به خود را افزایش دهد.

آورده غیر نقدی

صاحب موسسه با آوردن اموالی، دارایی موسسه متعلق به خود را افزایش دهد.

تفاوت سرمایه گذاری و درآمد

• در آمد و سرمآیه گذاری صاحب موسسه بر معادله حسابداری اثر یکسانی دارند
• هر دو دارایی و سرمآیه را افزایش می دهند
• در آمد از عملیات یک موسسه همراه با هزینه هایی که برای کسب آن متحمل می شود، بدست می آید
• سرمآیه گذاری مجدد هیچ ارتباطی با عملیات یک موسسه ندارد
• سرمآیه، وجوه نقد و اموالی است که صاحب موسسه از دارایی شخصی خود ، به موسسه انتقال می دهد
• درآمد در حساب جداگانه ثبت می شود و بعد از پایان سال مالی با هزینه ها مقابله میشود و بعد از تعیین سود و زیان به حساب سرمایه منتقل می شود

شرکت آوید سامانه رایمون ارائه دهنده نرم افزارهای تولید، بهای تمام شده و حسابداری ،ERP